کد مطلب:22273 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

در مسائل اعتقادي دچار ترديد شده ام، لطفا مرا راهنمايي كرده و چند كتاب در اين زمينه معرفي كنيد.

در اين باب چند گام وجود دارد كه لازم است به طور جامع و همه جانبه در راستاي آن تلاش كنيد: 1- معرفت علمي: در اين زمينه به منابع زير مراجعه كنيد: توحيد، شهيد مطهري وحي و نبوت، شهيد مطهري امامت و رهبري، شهيد مطهري معاد، شهيد مطهري آنگاه هدايت شدم، تيجاني سماوي، ترجمه: جواد مهري 2- ايمان به خدا: از شناخت و اعتقاد بالاتر و با ارزش تر ايمان به خدا مي باشد امام علي(ع) مي فرمايند: «الايمان شجره اصلها اليقين...» ايمان درختي است كه ريشه آن يقين است پس بر حسب اين روايت ريشه ايمان همان يقين قلبي است نه صرف اعتقاد و شناختي كه در معرض رد و اثبات است و در روايتي ديگر امام رضا(ع) مي فرمايند: «لا عباده الا بيقين» عبادتي نيست مگر با يقين پس اصل شجره ايمان يقين است و يقين قوام بخش عبادت واقعي است در نتيجه ايمان به خدا عبادت واقعي را محقق مي سازد بنابراين بنده واقعي خدا بايد علاوه بر شناخت خدا ايمان به خدا هم داشته باشد اين نكته قابل ذكر است كه مهمترين چيزي كه ايمان را در قلب پا برجا و مستحكم مي كند ورع است كه در كلام امام صادق(ع) آمده: «سئل الصادق(ع) ما الذي يثبت الايمان» قال: الذي يثبته فيه الورع والذي يخرجه منه الطمع» از حضرت سؤال شد چه چيزي ايمان را در قلب تثبيت مي كند؟ فرموند: چيزي كه ايمان را در قلب تثبيت مي كند ورع (اجتناب از معاصي و شبهات حرام) مي باشد و چيزي كه ايمان را از قلب خارج مي كند طمع (نسبت به گناهان و انجام معاصي) مي باشد. 3- شناخت دستورات خدا: شناخت دستورات خدا بعد از شناخت و ايمان به خدا شناخت فرستادگان الهي را نيز مي طلبد زيرا اول بايد آنها را بشناسيم تا بعد به رسالت آنها پي ببريم و در زمان غيبت امام معصوم(ع) به شأن و رسالت علما و فقهاي عظام واقف گرديم كه در اين باب از جهت نظري و بحث هاي كلامي و اعتقادي بايد به بحث نبوت و امامت رجوع كرد ولي از جهت صرف شناخت دستورات عملي كافي است كه به رساله هاي عمليه مجتهدين رجوع شود بنابراين بارجوع به رساله مي توان واجب و حرام الهي را شناخت تا اين ويژگي ديگر بنده واقعي خدا تحقق يابد. 4- ترجيح دستورات خدا: دستورات خدا را بايد بر دستورات نفس و شيطان و هر چيز ديگري در عمل ترجيح داد امام سجاد(ع) مي فرمايند: «من عمل بما افترض الله عليه فهو من اعبد الناس» هر كس به آنچه خدا بر او واجب كرده عمل كند از عابدترين مردم مي باشد امام علي(ع) مي فرمايند: «لا عبادة كاداء الفرائض» هيچ عبادتي مثل انجام واجبات نيست. بنابراين انجام واجبات و ترك محرمات بر هر چيزي ترجيح دارد و نشانه ديگري از بندگي واقعي خدا مي باشد. 5- استقامت در بندگي: بندگي خدا مادام العمري و هميشگي است خداوند تبارك و تعالي به پيامبر اكرم(ص) در قرآن چنين خطاب مي كند: {A{/Bفَاعْبُدْهُ وَ اِصْطَبِرْ لِعِبادَتِهِ {w8-11w}{I19:65I}/}...A}؛ {Mاو را عبادت كن و در راه پرستش او شكيبا باش M}، {V(مريم، آيه 65)V}. خستگي و عبادت و بندگي مقطعي از ساحت بنده واقعي خدا بدور است حضرت علي(ع) مي فرمايند: «دوام العباده برهان الظفر بالسعاده»، {V(الغرر والدرر، باب العبادة، ص 24 و 318)V}. عبادت دوام دار و هميشگي دليل قاطع ظفر و دستيابي به سعادت و خوشبختي است اين نكته در خور يادآوري است كه مراد از عبادت فقط نماز و روزه نيست بلكه يعني طاعت و فرمانبرداري از دستورات خدا كه در مرحله اول انجام واجبات و ترك محرمات است زيرا مولاعلي(ع) مي فرمايند: «غايه العباده الطاعه»، {V(همان، 30)V} نهايت عبادت طاعت است بنابراين بندگي و سرسپردگي دائم نسبت به خداي تعالي از ويژگي هاي مهم بنده واقعي خدا مي باشد. 6- بندگي با آزادگي: بنده واقعي خدا بايد به حدي برسد كه فقط لذت و محبت و عشق او را به بندگي وادارد، نه از شوق بهشت و ترس از جهنم. امام صادق(ع) مي فرمايند: {Hان العباد ثلاثة: قوم عبدوا الله عزوجل خوفاً فتلك عبادة العبيد و قوم عبدوالله تبارك و تعالي طلب الثواب فتلك عبادة الاجراء و قوم عبدوا الله عز و جل حباً له فتلك عبادة الاحرار و هي افضل العبادةH}؛ {Mبندگان سه گونه اند: 1- گروهي از روي ترس (از جهنم و عذاب الهي) خداي عز وجل راعبادت مي كنند كه اين عبادت از آن بردگان مي باشد 2- گروهي با دل خواهان ثواب (و دريافت پاداش و بهشت) خداي تبارك و تعالي را عبادت مي كنند كه اين عبادت از آن مزدبگيران مي باشد 3- گروهي به خاطر حب وعشق (حق تعالي) خداي عزوجل را عبادت مي كنند كه اين عبادت، بهره آزادگان (و وارستگان از بند غيرعشق) مي باشد و همين عبادت هم برترين عبادت ها مي باشدM}»، {V(ميزان الحكمه، ج 6، ص 17، روايت 11346)V}. تذكر: اين قسم اخير عبادت رانبايد از خود انتظار داشت زيرا وصول به آن حال بلند معنوي، سال هاي دراز و پياپي را مي طلبد البته اگر انسان استقامت در بندگي داشته باشد به مرور زمان شمه اي از آن حال را در خود مي يابد. در اين قسم اخير نه تنها عبادت از ريا و عجب خالص است بلكه از ترس جهنم و اراده ثواب هم خالص است آزاد از هر قيد غيرخدايي است).